Ada Deniz’in son aylardaki baskın davranışlarından bir tanesi benimle kendisini kıyaslamak. Ben ne giyersem oda aynısından giymek istiyor. Saçımız, kıyafetlerimiz, çantalarımız  hatta koltuktaki oturma şeklimiz bile aynı olacak! Sabahları okula gitmek için hazırlanırken benim giydiğim kıyafetleri beğenmiyor.

“anne sen onu giyemezsssiiin..çıkart onuu”, “bende ışıklı (önünde pulları olan) elbise giymek istiyorum”, “senin cebin var benim var mıı?”, “annne öyle değil böyleee böyleee oturrr” kısaca sürekli bir müdahale altındayım 😄

Doktorumuzun söylediğine göre bu yaş için normal hatta olması beklenen bir tutummuş anne ile özdeşleşme çabası. Son yaşadığımız bir olayı anlatmak istiyorum. Hafta sonu evden çıkmak üzere hazırlanırken, Ada Deniz tuvalet masasının önünde durmuş  “anne ben hazırlandım” diye bize seslendi. Babası ile Ada’ya dönüp baktığımızda dudağına kırmızı bir ruj sürmüş olduğunu fark ettik. Çok abartılı bir tepki vermemek için Erdemle birbirimize bakıp kahkahayı patlatmamak için kendimizi zor tuttuk. Oysa tüm masumluğu ve sevinci ile dudaklarını şişirip rujunu bize göstermeye çalışıyordu. Bakın bunu da başardım dercesine 😄

– Annen