Tamam tamammm sakin. Uzun zamandır kendimden hiç bahsetmedim. Ben Ada (BİLİYORSUNUZ) ve bu sayfada hayatımın önemli parçaları var. Kazandığım ödüller, sertifikalar ve bunun gibi daha fazlası.

Aslında güne herkes gibi başlarım. “Niye okula gidiyorum. Keşke Cuma olsa.” filan. Ama gün sonunda okuldan ayrılmak istemiyorum. İşte her çocukta olan “Pazartesi Sendromu” bu olsa gerek. Okulun son haftası ve günlerden Salı. Bakalım rapora. Hah! Size bu günkü sunumdan hiç bahsettim mi ben?!? Tamam. Öhöm. Şimdi bu iki dönemdir seçmeli ders olarak “Proje Tasarımlar ve Uygulamaları” seçtim. Burada çok şey öğrendim. Mesela “Tasarım nedir, proje nedir, ihtiyaç nedir” ve daha birçok şey! Ayrıca biz bir ihtiyaca çözüm bulmak için haftalardır çalıştık!

Ben bir suluk tasarladım. Bu iki dönem boyunca bunun hakkında çalıştım. Bristol kartondan, Maket kartondan ve Filamentten (3D yazıcıda kullanılan bir madde) yararlanarak bir suluk tasarladım. Ama tabi biz bir şeyi unuttuk. Ben buna nasıl karar verdim. Bir suluk tasarlarım ama bir anket yaparak bir sonuca vardım. Anket sonucuna göre bir tasarım yaptım. Sonra bu süreci anlatacak bir sunum istendi.

Bugün derste seçilmiş olan bazı projeler ve seçmeli derslerinde olan (ben gibi) kişiler projelerini anlatacaktı ÇAS’ta (Çok Amaçlı Salon). Her neyse bu şey üç buçuk saat sürecekti!!!! UHHHH. Sonra gelmeye başladılar. Bazı arkadaşlarımın da projeleri vardı. Çok güzeldi. Fantastik projeler ve daha fazlası! Her neyse bazıların anneleri geldi. Ben de keşke benim annem de olsaydı dedim.

Sonra kapıya bi baktım… Annem oradaydı! Ona sarıldım ve ona projemden bahsettim. Bayıldı. Sonra burada olanlar için bir sertifika verildi.

Bu kadardı müthiş bir gün oldu. Ama bunu yazarak anlatmak zor. Umarım sevincimi anlamışsınızdır (proje ve tasarıma bayılırım).

SAĞLIKLI MUTLU KALIN BAY BAYYYY.